 |
| Yehovah, Holy Spirit, Jesus Christ |
دوست عزیز و برادر ارجمند. خواستم چند توضیح مهم دیگر در رابطه با موضوعات مطرح شده در گفت و گویمان بدهم. یکی توضیحی دربارۀ این که فرمودید "پرسش را با پرسش پاسخ می دهم؟" مسیح نیز خیلی اوقات سوال می کرد یا سوال را با سوال جواب می داد: «و چون فريسيان جمع بودند، عيسي از ايشان پرسيده، گفت: « درباره مسيح چه گمان مي بريد؟ او پسر كيست؟ » بدو گفتند: « پسر داود. » ايشان را گفت: « پس چطور داود در روح، او را خداوند مي خواند؟ چنانچه مي گويد: "خداوند به خداوند من گفت، به دست راست من بنشين تا دشمنان ات را پاي انداز تو سازم". پس هرگاه داود او را خداوند مي خواند، چگونه پسرش مي باشد؟» و هيچ كس قدرت جواب وي هرگز نداشت و نه كسي از آن روز ديگر جرأت سؤال كردن از او نمود.» / متی، 22: 41 - 46 پس اگر ما شاگرد اوییم گاهی می توانیم پرسش را با پرسش پاسخ دهیم البته به شرط آن که میوۀ این کارمان نیکو باشد. گاهی دیگران از ما پرسش هایی می کنند و ما طوری به آن ها پاسخ می دهیم که انگار قضیه به سادگی دو دو تا چهار تا است. مثلا یک بار یک دوست غیر مسیحی از یکی از برادران پرسید: شما چرا مسیحی هستید؟ او بلافاصله پاسخ داد: "چون مسیح، خداوند است." آن دوست غیر مسیحی، مسلمان بود و خب وقتی طبق اعتقادات اصولی مسلمانان: «خدا شریک ندارد و مسیح یک پیغمبر است» چگونه می توانیم انتظار داشته باشیم که بشارت درستی در آن لحظه بدهیم؟ برادری که چنین گفت طوری گفت که انگار خب "دو دو تا چهار تا" پس "مسیح هم که خداوند است" و خب ما هم به "خداوند یعنی مسیح" اعتقاد داریم و همه چیز منطقی و واضح است دیگر! ما باید بپذیریم که شراکت مسیح در روز بازگشت اش در جلال الوهیت خدا و همذات بودن مسیح با خدا، یک امر پیچیده، روحانی، متافیزیکی و مربوط به ذات اقدس خداوند است. خداوندی که به صراحت در کلام اش می گوید: «آيا عمق هاي خدا را مي تواني دريافت نمود؟ يا به كُنه قادر مطلق تواني رسيد؟» / ايوب 11 : 7 یا در جای دیگر: «و خداوند مي فرماید: "آيا كسي خويشتن را در جايی مخفي پنهان تواند نمود كه من او را نبينم؟ مگر من آسمان و زمين را مملّو نمي سازم؟" كلام خداوند اين است.» / ارميا 23 : 24 خب حالا ما معمولا با زبانی انسانی، الوهیت موجودی بسیار پیچیده به نام "لوگوس" را می خواهیم توضیح دهیم، لوگوسی که طبق یوحنا، 1: 1 – 3: «در ابتدا لوگوس بود و لوگوس نزد خدا بود و لوگوس خدا بود. همان در ابتدا نزد خدا بود. همه چيز به واسطة او آفريده شد و به غير از او چيزي از موجودات وجود نيافت.» شاید اگر از خود یوحنا می پرسیدیم که این مکاشفه را توضیح دهد نمی توانست. اگر می توانست توضیحی دهد شاید می داد و به جا می ماند. یا خدا اگر می خواست توضیح بیشتری در این باره دهد بلافاصله در کلام به یوحنا توضیح بیشتری می داد تا او بنویسد و این همه پیچیدگی و ابهام به وجود نیاید. [هر چند همین پیچیدگی و ابهام، خودش زیبایی و کاربرد دارد و باعث می شود ما به آن موضوع هر چه بیشتر و بیشتر فکر کنیم و ابعاد مختلف و متنوع تری از آن را درک کنیم، چنان که الوهیت مسیح و تثلیث، قرن ها مورد بحث متفکران مختلف بوده است؛ و اگر این ابهام و پیچیدگی زیبا در متن کتاب مقدس نبود، شاید این همه زیبایی و تفاسیر مختلف از این مطلب به وجود نمی آمد و تنها نتیجۀ آن، وضوح و وحدتی خشک و نازیبا می بود.] ولی می دانیم که نبی، همیشه به معنای مشخص یا تفسیر دقیق مکاشفه ای که بر او ظاهر می شود آگاهی دقیقی ندارد چنان که دانیال گفته است: «و من شنيدم اما درك نكردم. پس گفتم: "اي آقايم آخر اين امور چه خواهد بود؟" او جواب داد كه "اي دانيال برو زيرا اين كلام تا زمان آخر مخفي و مختوم شده است. بسياری طاهر و سفيد و مصفّي خواهند گرديد و شريران شرارت خواهند ورزيد و هيچ كدام از شريران نخواهند فهميد، ليكن حكيمان خواهند فهميد."» /دانیال، 12: 8 - 10 یا شاید نبی نویسندۀ امثال (سلیمان)، از معنای دقیق باب 8 اطلاع نداشته و نمی دانسته حکمت، به ارادۀ خداوند در زبان یونانی، لوگوس خداوند خوانده خواهد شد و نیز همین حکمت/لوگوس در شخصی به نام عیسی مسیح متجلی خواهد شد. شاید بهتر باشد خاطره ای مهم را برایتان بازگو کنم تا کمی روشن شود چرا این همه اصرار دارم استدلال هایمان دربارۀ الوهیت عیسی مسیح و تثلیث را باید بازشناسی و بازسازی کنیم. من در گفت و گو با یک آنتی کرایست (ضد مسیح) ِ بزرگ، یعنی شیخ احمد دیدات Sheikh Ahmed Deedat [که در آمریکا با پشتیبانی های فراوان مالی، انسانی و تبلیغاتی، فعالیت های بسیار زیادی علیه مسیحیت دارد و به سلاح دانش زبان شناسی، الهیات و سفسطه هم مسلح است] اولین باری که گفتم: طبق کتاب مقدس، مسیح، [خدا نامیده شده و] خدا است، بلافاصله متن اصلی یونانی را جلویم گذاشت و گفت: در متن اصلی یونانی، مسیح، کوریاس نامیده شده و من آن زمان ماندم که چه بگویم؟ می دانید چرا؟ چون مطالعات ام به عنوان یک مسیحی، ناقص و غلط بود و مبتنی بر ترجمه هایی بود که به جای کوریاس، نوشته بودند خدا، انگار که چون دو دو تا می شود چهار تا و خب کوریاس هم که یعنی خدا دیگه! در صورتی که معنی کوریاس، خدا نیست. چنین بود که مطالعاتم را بیشتر و بیشتر کردم و هرچه بیشتر و پیش تر رفتم، دیدم که تفاوت زیادی میان «استدلال های کلامی قادر به اثبات الوهیت مسیح و تثلیث» با «درک و دریافت قلبی و روحانی از این مسئله» در کتاب مقدس و نیز در قلب و روح من وجود دارد. دریافتم که درک الوهیت مسیح، از حوزۀ استدلال های کلیشه ای و پوسیدۀ کلامی انسان خارج است. بعد هم دیدم خود خداوند و مسیح ِ خداوند هرگز به وضوح از ما نخواسته اند که عیسی مسیح را خداوند بنامیم ولی ما بر خلاف کتاب مقدس چنین می کنیم. به طور خلاصه، خدا و مسیحِ او از ما چیزهای دیگری خواسته اند که به مراتب گاهی سخت تر و گاهی آسان تر از نامیدن مسیح به عنوان خدا است. مثلا محبت به دشمنان به مراتب سخت تر از این است که در کلیسایمان دست هایمان را بالا ببریم و بگوییم: "عیسی، خداوند، عیسی، خداوند، عیسی، خداوند، اوست در قلبم". گفتن این جملات زیبا خیلی راحت تر از این است که به فقرا کمک کنیم و یا این که به دشمنان خود محبت کنیم. (متی، 25: 41 - 46) مسیح نگفت: مرا خداوند بخوانید و بدین گونه فرزندان پدر آسمانی می شوید بلکه گفت: «دشمنان خود را محبّت نماييد و براي لعن كنندگان خود بركت بطلبيد و به آناني كه از شما نفرت كنند، احسان كنيد و به هر كه به شما فحش دهد و جفا رساند، دعاي خير كنيد، تا پدر خود را كه در آسمان است پسران شويد، زيرا كه آفتاب خود را بر بدان و نيكان طالع مي سازد و باران بر عادلان و ظالمان مي باراند.» /متی، 5: 44 – 45 نگفت با دیگران بحث کنید تا خداوندی من ثابت شود و بدین گونه مردم می فهمند شاگردان من خواهید بود بلکه گفت:«به شما حكمي تازه مي‌دهم كه يكديگر را محبّت نماييد، چنانكه من شما را محبّت نمودم تا شما نيز يكديگر را محبّت نماييد.به همين همه خواهند فهميد كه شاگرد من هستيد اگر به یکدیگر محبّت داشته باشيد.» /یوحنا، 15: 34 - 35 خود مسیح نیز از ما نخواسته او را خدا بنامیم. حتی نخواسته که او را کوریاس (سرور/ فرمانروا) خطاب کنیم و اصلا نیازی هم به این کار ندارد. همچنین هیچ آیه ای نداریم مبنی بر این که هر کس عیسی را خداوند بداند یا خداوند بنامد نجات می یابد بلکه خود مسیح فرموده: نه هرکس كه مرا «خداوندا، خداوندا» (کوریاس، کوریاس) خطاب كند به پادشاهي آسمان وارد خواهد شد، بلكه کسي که اراده پدر آسماني مرا به انجام برساند. / متي 7 : 21 و چه بسا کسانی که عیسی را خداوند یا کوریاس (سرور/ فرمانروا) بنامند ولی وارد ملکوت خدا نشوند چون ارادۀ پدر آسمانی را به جا نمی آورند. و چه بسا کسانی که به نام عیسی، دیوها را از انسان ها بیرون رانده باشند و حتی نبوت و معجزات کرده باشند ولی رستگار نشوند: «... بسا کسانی که در آن روز مرا خواهند گفت: "خداوندا، خداوندا، آيا به نام تو نبوّت ننموديم و به اسم تو ديوها را اخراج نكرديم و به نام تو معجزات بسيار ظاهر نساختيم؟" آنگاه به ايشان صريحاً خواهم گفت: "هرگز شما را نشناختم! اي بدكاران از من دور شويد!"» /متی، 7: 21 – 23 بله برای این سخنان و سبک و روش عیسی مسیح بود که مردم از تعلیم او در حیرت می افتادند. آری عیسی، چنین با فریسیان و صدوقیان و علمای زمان خود تفاوت و بر آن ها برتری داشت و ما نیز که ادعا می کنیم شاگردان اوییم در استدلال ها و بشارت هایمان باید با فریسیان و صدوقیان و علمای زمان خود تفاوت و بر آن ها برتری داشته باشیم. در زمینۀ الوهیت مسیح، گاهی از روش سلبی و استقرایی می توان استفاده کرد. یعنی از توضیحات رایج و کلیشه ای برای اثبات الوهیت مسیح استفاده نکنیم. در روش سلبی می توان گفت: اگر مسیح، خدا نیست پس چرا چنین گفت یا چنان کرد ولی به طور دقیق و از نظر ادبی و کلامی نمی گوییم مسیح، خدا است و خود مخاطب به این نتیجه می رسد. یا ما که می خواهیم شاگرد مسیح باشیم می توانیم از خود او پیروی کنیم. مثلا مثل خودش از مثل ها استفاده کنیم یا در نقاط کوچک و خاصی از صحبت، سوال را با سوال پاسخ دهیم. نکتۀ دیگر این که خود مسیح دربارۀ بسیاری از موارد، توضیحی نداد مثلا دربارۀ این سخن عظیم اش که گفت: "من و پدر، یک هستیم." یا به طور واضح و در کلام، اعلام نکرد که من خدا هستم بلکه فرمود: «پيش از آن كه ابراهيم پيدا شود من هستم.» (یوحنا، 8: 58) که در زبان عبری، معنای تقریبی ِ نام یهوه است. حال ما چگونه انتظار داریم یک انسان، آن ها را توضیح بدهد؟ البته خداوند به من قدرت داد تا در گفتگو با آن آنتی کرایست (ضد مسیح) بزرگ، با کلام خداوند جلوی او بایستم و از اعتقاد خودم به مسیح ِ خداوند دفاع کنم چنان که خداوند از زبان پطرس در کتاب مقدس فرموده است: «و اگر براي نيكويي غيور هستيد، كيست كه به شما ضرري برساند؟ بلكه هرگاه براي عدالت زحمت كشيديد، خوشابحال شما. پس از خوفِ ايشان ترسان و مضطرب مشويد. بلكه خداوند [در متن یونانی: کوریاس: سَروَرمان] مسيح را در دل خود تقديس نماييد و پيوسته مستعّد باشيد تا هر كه سبب اميدي را كه داريد از شما بپرسد، او را جواب دهيد، ليكن با حِلم و ترس.» /اول پطرس، 3: 13 – 15 ولی چه قدر زیباتر است که در سرودهایمان ترکیبات ادبی یی را به کار ببریم که مطابق با خود کتاب مقدس است نه مبتنی بر برداشت های کلیسایمان، کشیش مان یا بعضی از پدران خاص کلیسا که نظرشان با نظر ما و کلیسایمان مطابق و نزدیک است. مثلا در سرودهایمان می توانیم بگوییم: «ای مسیحی که با پدر، یک هستی.» یا بگوییم: «ای مسیحی که خود را "من هستم" نامیدی.» یا: «ای مسیحی که صورتِ خدای نادیده ای.» و مانند این ها، تا به شکلی منطقی مبتنی بر متون عبری و یونانی، مورد تمسخر مسلمانان و دیگران قرار نگیریم. یعنی حداقل طبق کلام و کتاب مقدس خودمان، محکوم نشویم. در نهایت باید بگویم خود من به وضوح اعتراف و اعلام می کنم اعتقاد قلبی و حس درونی ام این است که مسیح، تجلی و ظهور کامل خدا بر روی زمین است (کولسیان، 1: 19)، در روز بازگشت اش در «جلال الوهیت» و همچنین در آفرینش، نجات بخشی و داوری با خدا شریک است (2 قرنتیان، 4: 6؛ عبرانیان، 1: 1 – 3؛ یوحنا، 1: 3؛ کولسیان، 1: 16 و 17؛ امثال، 8: 26 - 31)، شایستۀ تکریم و احترام و ستایش است (افسسيان 1 : 12)، خدا مقامی مافوق فرشتگان را به او عطا کرده (عبرانيان 1 : 4)، اکنون به دست راستِ خدای پدر نشسته (اعمال رسولان 2 : 33) و «خدا همه چيز را زير پاي او قرار داده است.» (اول قرنتيان، 15 : 27؛ افسسيان، 1 : 22) ولی در هیچ جای کتاب مقدس نوشته نشده که «خدا بودن مسیح را فریاد بزنید، در بوق و کرنا کنید و بیش از هر چیز روی این مسئله تاکید کنید». من نیز شخصا علیرغم این که به تثلیث و الوهیت مسیح، اعتقاد قلبی دارم ولی آن قدر روی آن تاکید نمی کنم که احکام دیگر خدا همچون «محبت به خدا و مردم» و «عدالت» را زیر پا بگذارم. (لوقا 11 : 42) ما اگر به همین کتاب مقدسی اعتقاد داریم که نامش کتاب مقدس است و معتقدیم کلام خدا است باید در کلام خدا (کلام خدایی که از زبان مسیح او بیان شد) بمانیم (یوحنا، 8: 31) طبق آن عمل کنیم (متی، 7: 24) تا میوۀ نیکو بیاوریم و بدین گونه با میوه های نیکو آوردن مان شاگردان مسیح خواهیم بود و خدا را جلال خواهیم داد. (یوحنا، 15:  8) اما اگر بخواهیم اعتقادات عمیق قلبی و "اسرار ازل" (همچون چگونگی آفرینش جهان، الوهیت مسیح یا تثلیث که خود کلیساها آن را راز می دانستند) در بوق و کرنا کنیم و با استدلال های ضعیف، قدیمی و غلط از آن ها دفاع کنیم، از ارزش و تقدس آن ها در بین مردم می کاهیم و چه بسا با استدلال های غلط، موجبات گمراهی آن ها و برگشتن شان از راه مسیح را نیز فراهم می کنیم. در نام زیبای عیسای مسیح، شما را به دستان خدای زنده می سپارم آمین نکته: گفت و گوی بالا حدود 3 روزپیش (2012-03-04) انجام شده و با اجازه از پرسش کننده، با درج نام کوچک ایشان و مقداری اصلاحات در پاسخ ها، در وبلاگ آورده شده است جلال بر نام خداوند خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب در نام زیبای عیسای مسیح آمین |
